Öznenin, dış dünyadaki nesnelerden veriler almasının ve bunu biçimlendirmesinin koşulu uzam ve zamandır.[3] Yani uzam ve zaman, şeyleri düşünebilmemizin nesnel ölçütünü oluşturmaktadır. Bu doğrultuda özne ve nesne arasındaki bağıntıyı değiştiren Kant’a göre, öznenin dışındaki şeyleri özne, kendisine göründüğü biçimiyle bilebilir. Başka bir deyişle özne, fenomenleri, kendi uzam ve zaman formları bağlamında bilgisinin konusu haline getirebilir. Bu da nesnelerin kendindeki gerçekliği ile özneye görünüşü arasında bir ayrıma işaret eder ki söz konusu ayrım, epistemolojik bir sınır anlamına gelmektedir.
·
1 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.