Herkesin aksine ben Cesare Pavese’den sonra Tezer Özlü’yü tanıdım. Tezer Özlünün Pavese hayranlığı bu kitapla başlamış olabilir. Zira kitabın ana karakteri Clelia’yı pek çok kez Tezer Özlü’ye benzettim. Sanki Tezer Özlü’nün günlüğünü okur gibiydim. Kitabın zor bir anlatım dili var. Konusu heyecan vermiyor ama içine çekmekten de geri kalmıyor. Tuhaf. Ayrıca karakterler hakkında bu kadar az bilgi verilen, -bazıları hakkında bilgi bile yok- karakterlerin doğrudan olaya dahil olduklarını gördüğüm ilk kitap. Okurken dikkatiniz dağılmamalı. Bu kimdi ya? Diyebilirsiniz her an :) her şeye rağmen keyifle okudum. Bu kadar kısa bir kitaba oranla iyi de alıntı yaptırdı şahsen. Ee Pavese farkı. Bu adamı bir ayrı seviyorum. Bütün kitaplarını okumadan ölürsem gözüm açık gider. Bugün de, kitabın bana göre sempati uyandıran tek karakteri Rosetta için üzülerek incelemeye son veriyorum. Ah Rosetta. Onurlu Rosetta..

Yalnız Kadınlar ArasındaCesare Pavese · Can Yayınları · 20181,613 okunma

·

124 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Kaan