Anam həmişə deyirdi ki, hamının payını ayırıb kənara qoyurlar ki, özü yeyə. Hərdən mənə elə gəlir ki, mənim payım olmayıb . Yeniyetmə vaxtda atama , qardaşlarıma görə öz payimdan keçməli oldum. Sonra ərimə görə. Mənə ya bir qəhrəmanın, ya bir vətən xaininin arvadı kimi baxırdılar. Sonra bir müxalifətçinin anası kimi tanıdılar. Sonra savaşçı anası oldum. Neçə dəfə məni gah yuxarı qaldırıb, gah yerə çırpdilar. Bunların heç biri mənim payım deyildi. Heç vaxt heç kim mənim məhz özümün kim olduğumu, nə istədiyimi soruşmadı..
