Bir yazar, mutlaka zihniyetini yazılarında açık eder. Bildiğiniz üzere Refik Halid Karay'ın "Memleket Hikayeleri" eseri, Modern Türk Edebiyatı kitaplığı arasında yer alıyor. Yazar betimlemeleri ile öne çıkmış biri olarak karşımızda dururken , kendilerinin özellikle kadın fiziğini betimlerkenki tarzında edebiyattan çok edebini yitirmiş yazılar gördüm. Edebiyatın şahsımda tanımı çok daha derin ve değerlidir. Geçmişi dejenere olmuş ve batı hayranlığı ile ahlakî yapısını yitirmeye ramak kalmış olan bu ülkenin gerek sinema alanında, gerek türk edebiyatı (!) alanında gerek basın-yayın alanında kasıtlı olarak bir kumpasa kurban gittiğini söylemeliyim: Örneğin, Osmanlı son dönemi, Cumhuriyetin ilk yıllarında memleketin özgürlüğe koşuşunu ve çağdaşlaştığını görmekteyiz. (!)
Kadının sınırsız olarak açılmasını modernizm olarak, kadına şehevi boyutta kolayca yaklaşabilmeyi özgürlük olarak, rakılı masaları çağdaşlığın verdiği bir simge olarak tanımlamaktayız.
Velhâsıl yazarın edebiyattan çok iyi bir siyasetçi kafasına sahip olduğu gözlerimden kaçmadı. Demek istediğim, kitapta "anlayışsız sarıklı" ve "minareye çıkmaya üşenen müezzin" "Peçeli gözleri ile erkeklerin ilgi odağı olan Emine" kalıpları dikkatimi çekti.
Trajikomik diyorum ve sözü uzatmadan şunu söylemek istiyorum;
okumazsanız hiçbir şey kaybetmezsiniz fakat insanlara edebiyat diye tanıttıkları satırları bilinçli inceleyip, ülkedeki zeminin ahlakî oluşumunu tahlil etmek isterseniz yine de siz bilirsiniz.
Not: Bütün bu yazdıklarımı en başta yazdığım cümle ile toplayacak olursam, yazarın edebiyat anlayışını sıkıntılı buldum. Verdiği mesajlardan da rahatsız oldum. Doğruluk payını verecek olursam, anlattığı hikayeler kurgu bile olsa tanıdık ve bence ahlaksız bir topluma ait, o toplumun yıllarına bakacak olursak da sebepler ve sonuçlar iyi incelenmeli diyorum.
Tarih tekerrür eder, tekrarını yaşamak istemiyorsak, bizi yozlaştırmalarına asla izin vermemeliyiz.
Vesselam
