İnsan kendisini düşünen, çaresizlik, zevk, sevgi, sefkat vb. türde deneyimlerin hatıralarına sahip bir aktör olarak, devamlılığı olan biri olarak bilir;aksi halde insan kendisini bir şey olarak hatırlamazdı. O şey son bulduğunda, ki biz buna ölüm diyoruz, bilinmeyenden korkma vardır ;bu yüzden bilinmeyeni bilinene çekmek isteriz ve bütün çabamız bilinmeyene devamlılık kazandırmaktır. Yani, biz ölümü de içeren hayatı bilmek istemiyoruz;nasıl devam edebileceğimizi ve son bulamayacağımızı bilmek istiyoruz...
Omega
·
15 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.