‘Otur, dur, kal, diğerleri gibi ol ki işimiz kolay olsun, kendini özel sanma, çıkıntılık etme, icat çıkarma. Nedir yani? Hiç yol alma. Olduğun yerde kal. Bir şeyleri görme. Bir şeyleri merak etme. Hiçbir şeyi başarma. Kendini bilme, bilirsen de sevme. Buna zamanın bile olmasın. Öyle sıkı sıkıya bağlı ol ki sana verilmiş role... Şu yaşa geldiğinde bunu yap, bu yaşta şunu. Ve asla başka şeyler yapıp bizi şaşırtma. Başımıza iş çıkarma. Sonra yaşlan, ya da hastalan. Hikayen bitsin. Öyle sıradan olsun ki kimseyi yormasın. Sus. Küçük harflerle. Sessizce..’
Bu bana çok acımasızca geliyordu. Böyle olmamalıydı. Benim için böyle olmayacaktı.
·
19 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.