Kitaplardan çok etkilenirim, zihnimin ve yüreğimin kalıcı misafirleri olurlar daima. Ama ilk kez bir kitabı okurken yaşlar gözlerimden boşandı, hıçkırmamak için kendimi zor tuttum çünkü saat sabahın 5’i hatta 6’ya geliyor;çoktan uyumam lazımdı, birkaç saat sonra uyanıp derse oturmam gerekiyordu. Ama buradayım. Sevgili Portugam... Ben hiç aç kalmadım,hiç babam beni dövmedi,hiç beni tehdit eden bir ağabeyim olmadı zaten tek kardeşim,fakirlik yaşamadım gönlümü hoş tuttular daima,annem babam dünyanın en iyi insanlarındandır hatta. Mahrum kalmadım. Bu gözyaşları niye bilmiyorum,niye bu saatte burada bunları yazıyorum bilmiyorum tek bildiğim şey yüreğimdeki kocaman boşluk. Zeze’ninki gibi..Ama onunkiyle kıyaslanamaz tabii. Benim hiç şeker portakalı fidanım olmadı ama kendi kendime konuştuğum çok oldu,yalnız hissettiğim de çok oldu,bir yerden atlamak istediğim de oldu..Hepimiz zeze değiliz belki ama zeze hepimizin içinde aslında bir nevi. Bu sene 18 yaşıma giriyorum,insanın kendinden beklentileri oluyor. Artık hayatına net bir şekil vermeye başlıyorsun sanırım belki de hayallerinle vedalaşıyorsun gerçeklikte kaybolmamak için. Bazıları 18 bazıları 30 bazıları da 6 yaşında yetişkin oluyor. Afili kelimelerden yoksun ucu bir yere bağlanamayan bir inceleme oldu. Şu an bu dünyada değilim sanki,pijamalarımla yatağın içinde oturmuyorum da gökyüzüne uçuyorum sanki ya da kraliçe charlotte’un altındayım Ama bu dünyada değilim kimse de bacaklarımdan tutmuyor,tutmasın da

Şeker PortakalıJosé Mauro de Vasconcelos · Can Yayınları · 1994230,1bin okunma

·

13 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Tuana Başak Şahin