" hayatın mağlubu Aziz bey" başlığınız tebessüm ettirdi bana, incelemeniz ise oldukça manidar. Ben de büyük bir keyifle okumuştum eseri ama demek ki her okurun esere bakışı, duyuşu sonrasında yorumu farklı, işte bu sebepten beğenilen eserler arasında yerleri sabit kalıyor.
Kimi insan dünya için gerekli, kimisine de dünya. Sanatı elinde dünya için gerekli olmak varken dünyanın kendine gerekli olduğuna inanan Aziz bey, egosunun mağlubu, varlığının ilahi bir sebebi varmışcasına kendini sevip sevmemek ile bocalarken sevgiyi öğrenemeden göçüp giden garip bir adam :)
Emeğinize yüreğinize sağlık olsun.