Duygusallıktan etkilenir misiniz? Aşırı etkilendim ve o da ne? Kadının en son ki mektubu beni perişan etti. Stefan Zweig’in 1925’te kaleme aldığı ve 2 filme de uyarlanan bu eser gerçekten okuyucuyu duygulandırıyor. Öz saygı ve saygınlık adı altında utanç, öfke, suçlulukla bir melodram tamamlanıyor.
Irene varlık ve huzur dolu bir hayat özleminden ziyade taa çocukluğundan, 12 yaşında başlayan bir aşka bağlılığından ve sevdiği adamın kendisini tanımamasına rağmen onunla yatmasından, çocuk sahibi olmasından ve bu çocuğun ölümüyle kaleme aldığı bir mektup ile kendini anlatır.
Adeta aşkını kendi içinde yaşamış, dışarı açıklamaya her zaman korkmuş ve bu çekingenliği bütün hayatına aksetmiştir. Kendini saran tutku ateşinin kurbanı olmak yerine kendini bir adama adamış, o adamın aşkını içinde saklamış ve bunun yanında da rezil olmak ve dışlanmak korkusu nedeniyle hep pısırık kalmıştır.
Konudan ziyade mektup ve mektubun yazılış şekli, gerçek bir efsaneydi. Yani nasıl söyleyeyim bilmiyorum ama Zweig bile kendi kurgusundan etkilenip ağlamış olabilir bunu yazarken. O kadar etkileyici bir eserdi. İyi okumalar, mutlu tatiller dilerim..
