Gönderi
Yaşar Kemal'in okuduğum hemen her kitabını çok sevdim. Bitirdiğim her kitaptan sonra başka bir kitabını daha okumak için can attım. Öyle ki zor okunan, fazla betimleme yüzünden birçok kişiyi yoran kitaplarını bile zevkle okuyan biri olarak ilk defa bu kitabında tökezledim.
Yazarın Çukurova dışına çıktığı nadir kitaplardan biri olduğunu duyunca açıkçası biraz heyecana kapılmıştım. Sonuçta o sevdiğim bilindik Yaşar Kemal öğeleri bu kitapta olmayacaktı. Açıkçası bu farklı temalı romanda da başarılı bir iş çıkarmış ama nedendir bilinmez olurken birçok defa konuya odaklanamadım ve yorulduğumu hissettim. Kitabın temposu kimi zaman düştü. Bazen de kahramanımız Salih'in çocukluk hayalleri ve gerçek hikaye arasındaki geçişler çok ani oldu ve konu bütünlüğü takip edilemez hal aldı bana göre. Ayrıca bu romanda Yaşar Kemal çoğunlukla çocuk karaktere odaklanmış, normalde yaptığı gibi yan karakterlere ve hikayenin geçtiği ortama detaylıca yer vermemiş. Benim beklentim bu yönde olduğu için kitap benim için gereken etkiyi göstermedi. Mesela Aytmatov'un benzer temalı hikayelerine kıyasla daha basit kalmış sanki.
Fakat bu eleştirilerin yanında şunu da söylemeliyim ki Salih katakteri kitabın her cümlesinde içinize işliyor. Anlatımın detayları sayesinde onun heyecanlarına ve korkularına ortak olup kendinizi onunla içselleştirmemek mümkün değil. Bir çocuğun hayal dünyası ancak bu kadar güzel anlatılabilir. Masumiyet ve hayaller insanın içine işliyor apayrı bir dünyanın kapısını açıyor.
·
216 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.