"Pencereden baktığımda onun hala sokakta dolandığını görürdüm. ... Koruduğu şeyin ne olduğunu bilir miydi, bilmem. Seni ne kadar özlediğimi bilirdi ama... Kesin... Köpekler anlardı böyle şeyleri."
Melisa Kesmez'in o sayfalara kelimeleri inci gibi işlediği öykülerini ne çok özlemişim. Yazacağı herşeyi okuyacağım... Kesin...
“Kendini bırak, canı nasıl istiyorsa öyle hissetsin. Düş artık kendi yakandan.”
Kitabı birazdan bitiririm, Melisa Kesmez'e yine bayıldım.
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.