Gönderi
Mataramızda ki su hep azdı dostum. Herkes bir yudum içerse yeter bu su bize. Ne de olsa hayallerimiz koca bir deniz.
Modern zamanın yorgunluğuna ve bize zorunlun tuttukları her şeye rağmen kim bizim hayallerimize mani olabilir? Mutluluğu istediğimiz kadar mutsuzluklarımıza da hoşgeldin diyebilmeyi öğrensek nasıl olur? Okudukça beni derin düşüncelere çeken, kişisel gelişim kalıplarını yok sayarak yüreklerin gelişimine katkı sağlayan bir eser okudum. Kemal Sayar hiç okumadığım bir yazardı ve yazarla tanışma kitabım oldu. Bugüne kadar yayımlanan yazılardan derleme olan eser hayata tutunmamız için teselliler aramamıza yardımcı oluyor. Bir bölümünde modern zamanı herkesin bu hayatı çok hızlı yaşamaya çalıştığını ve çoğu şeyi farkında olmadan bilmeden yaptığını dile getirdi. Fakat hız insanı öldürür ve biz hızlandıkça bize kalan zaman azalır diye yazmış. Şöyle kendime dönüp baktığımda zaman zaman bir koşturmacanın içinde buluyorum kendimi ve süreç içinde farketmesem de sonuca baktığımda her şey yarım kalmış gibi hissediyorum. İşte Kemal Sayar bu kitapta hayatın her noktasında kanayan yaralarımıza merhem olmak için eline kalemi almış. O anlattı ben dinledim ve düşündüm. Sizlere de soruyorum:
Mutluluk omuzlarımıza konan bir kelebek tir diyor Kemal Sayar bir yazısında. Belki bu kelebek defalarca kondu omuzlarımıza da biz farketmedik. Omuzlarımızda ki kelebeklere merhaba deme vakti gelmedi mi?
·
31 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.