Hakkı Süha Gezgin, "Edebi Portreler"de Namık Kemal'i şöyle tasvir ediyor; "Kumral bir yeleyi andıran kabarık, öfkeli saçlar altında büyük ve ağır düşüncelerle katlanmış bir alın. Kalın fakat ahenkli bir boyun, geniş omuzlar, dalga gibi kabarık bir göğüs. O kumral yele ile biten alnın altında sarı şimşekli ela gözler, kıvırcık tunç bir sakal ve bu yalçınlık içinde biraz yadırganan pembemsi çok beyaz bir ten." Siz son zamanlarda bu kadar mükemmel, okuyunca anlatılan kişiyi gözlerinizin önünde canlandırdığınız mükemmel bir insan tasviri okudunuz mu? Bu fiziki tasvirden sonra, psikolojik tasvire girişiyor; "Evet hamasi şiirleri söyle dursun, en içli gazellerinde bile erkek bir sesle gürleyen bu vatan babasının ruhu da gövdesi kadar kuvvetli idi. Hatta ruhunun kuvveti gövde gücünden kat kat yüksekti. Küçük yasta dolu dizgin sürdüğü atların saçlarını uçuşturan sert rüzgarlar,, onun bir yandan vücudunu, bir yandan ruhunu bilemişti. Üzengileri altında çakıllar kıvılcımlanarak geriye uçarken, Namık Kemal, damarlananda Iran fatihi dedelerinin coşkun vuruşlarını duyuyordu. Kaya başlarında derin, esrarlı fısıltılarla dolu orman loşluklarında silah kullandı. Av kovaladı. Bu yalçın dekor onun ilk yoğrulduğu terkip teknesidir. Bu pek gözlü, cesur çocuktan, beş on sene sonra bir kahraman doğacaktı. Taht ve taca, yeryüzü. Tanrılarının Roma Kayserleri'nden daha yüksek sahiplerine boyun eğmeyen bir kahraman ... Nitekim çok geçmeden bu ruh ve bu gövde üstünde zamanın bütün silahlan donandı. İlkin onu altından kementlerle avlamaya çalıştılar. Yoluna nisan ve rütbe tuzakları kurdular. Parayı da, rütbe ve nisanları da yüzlerine fırlattı. Ömründe böyle yaman bir sille yememiş olan saray, zindanı, sürgünü, cellatlarıyla ona saldirdı. Mehterhane'de, Magosa kalesinin kazamatları altında, duvarlarından su sızan mezarlara diri diri gömüldü.." Eski edebiyatçılar gerçekten edebiyatçıydı..

Edebi PortrelerHakkı Süha Gezgin · Kapı Yayınları · 201326 okunma

··

27 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.