Karşı apartmanın en alt katındaki ‘’yalnız deli kadın’’a da acıyorum. Kısmen o da benim gibi. Saatlerdir, günlerdir, haftalardır, aylardır hatta yıllardır yalnız. Onun için günlerden hep pazartesi. Ölüm gibi. Evin içi hep simsiyah. Işıkları bile yakmıyor. Ne kötü, gece gündüz hep karanlık...
Sayfa 47Kitabı okudu
·
1 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.