Bu ülke ne kadar çok acı yaşamış. Güzel İstanbul’da bu acılardan nasibini almış 6-7 Eylül olaylarını babam anlatırdı. O gece rum komşumuzun nasıl da evlerine sığındığını. Sonradan tamamen planlanmış olduğu ortaya çıkan bir provakasyon. Çevre illerden getirtilen insanlara yaptırılan yağma ve talan. Sonrasında insanların yaşadıkları yurtlarını terk etmeye başlamaları. Bunu planlayanlar ne elde etti? İstanbullu Elefteria ‘yı okurken babamın anlattıklarını da okudum sanki. İnsanların gözü dönmüşcesine ülkenin vatandaşlarına etnik kimlikleri farklı diye yaptığı zulüm. Tecavüzler yakıp yıkmalar, onların inançlarını teminat altına alan Fatih Sultan Mehmet’e rağmen kiliselerin yakılması. İstanbullu Elefteria ‘yı okurken anlatılan o iki geceyi düşündüm. İnsanların nasıl birbirlerine yardımcı olmaları, cahil ve ırkçıların nefreti… Sıradan bir canım cicim senin için ölüyorum şeklinde bir aşk hikayesi de yok ve romanda o aşkın mahremiyetine dokunulmamış. Magnolia’nın annesi Elefteria’nın günlüğünü ve mektubunu bulması ile roman daha heyecanlı bir hal alıyor. Anlatım çok sade ve o kadar akıcı ki sayfalar nasıl birer birer bitiyor anlaşılmıyor. Güzel bir roman öyle olmasa yurtdışında da kolay kolay yayınlanmazdı. Ancak biraz gölgede kalmış. İyi ki okumuşum… İnsanlığa dair çok şey kattığını düşünüyorum…

İstanbullu ElefteriaKemal Yılmaz · Yeni İnsan Yayınevi · 201641 okunma

··

9 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Melek Özenç