Ay ışığı kanar oldu,
Kör gece lanetlerini savuşturdu,
Yıldızlar matem tuttu,
Lodoslar buhar olup uçtu,
Manşer yağıyordu gökten,
Siliyordu her şeyi,
Gece nefesini üflerken,
Vuruyordu ışığın kalbine,
Matem tutmuş yıldızlar,
Artık kılıyordu,
Işığını arıyordu gök,
Kör gece saklıyordu,
Kanıyordu rüzgarların kanadı,
İhanet fıçkıyordu her yerden,
Yalanlar süzülüyor gökten,
Güneş utanmıştı,
Ve üfkedi karanlık nefesini,
Melekler kaçıştı,
Masallar ülkesi yok olmuştu,
Hiçlikten başka bir şey kalmamıştı,
Ve üfledi karanlık nefesini,
Dolunay son şarkısını söylüyordu,
Meleklerin ağıtı heryer den duyuluyordu,
Güneş erimeye başladı,
Ve üfledi karanlık nefesini,
Rüzgarların ninniler son buldu,
Ve artık her şey bitti.
Geriye ne kaldı şimdi?