Kütlesi çok büyük bir yıldız, yakıtı bittiğinde ya da evrimini tamamladığında kendi çekim kuvvetine karşı koyamaz ve çevresindeki her şeyle beraber içine, kendi kalbine doğru çökmeye başlar. İşte, yani öyle ki tonlarca, milyonlarca ton madde küçücük, minnacık bir toplu iğne başından bile küçük bir alana, bir hacme hapsolur, adeta yok olur. O karanlıkta zaman akmaz, durur. Zamanın akmadığı o gizemli karanlığa karadelik denir, gözlerin gibi...