(spoiler) kendini ‘’eskiden beri insanlık ehliyeti olmayan bir çocuktum.’’ ifadeleriyle tanımlayan yozo’nun insanlığını yitirme hikayesi. çocukluğunda insanların bahsettiği yaşantının (burada normal yaşantıya ne kadar uzak olduğunu ‘bahsedilen yaşantı’ ifadelerini seçmesiyle iyice fark ediyoruz. yaşantıyı yaşantının içinden gözlemleyememiş, yalnızca duymuş.) dışında kaldığının fark edilmemesi adına insanları güldürme, türlü şaklabanlıklar yapma yolunu izliyor. yozo, topluluk içi ve dışı diye herhangi bir ayrım yapmadan, başka bir perde açmaksızın insanların yaşamından kaçmayı sürdüren biri. arkadaşı horiki ile katıldığı marksist toplantılardaki tutumu yozo’nun yaşamının özeti niteliğinde. marksist ideoloji, ‘yoldaş’ların çalışmaları, eleştirilen toplumsal ve ekonomik düzen onu ilgilendirmiyor. bu toplantılara yalnızca oradaki illegal havadan hoşlandığı için gidiyor. sonrasında yoşiko ile bir evlilik yapıyor. ‘’evleneyim. bu yüzden ne kadar büyük bir üzüntü peşi sıra getirirse getirsin ömrümde bir kez olsun çılgınca bir sevinçle dolayım. el değmemişlik ve güzellik. bunların aptal eserlerin duygusal tasavvurlarından öteye geçmeyeceğini düşünürdüm ama ben de bu dünyada yaşıyorum işte.’’ insanlara karşılıksız güvenen yoşiko’nun tecavüze uğrayışı yozo için ciddi bir kırılma noktası oluyor. şahit olduğu bu tecavüzde o an kızı kurtarmayı bile unutup kalakalıyor. ve bu tecavüz sahnesini ‘’aydınlık odada iki hayvan duruyordu.’’ şeklinde tasvir ediyor. travması doğmuş olmak diyebileceğimiz osamu dazai’nin kendi hayat öyküsü ile ilişkilendirebilecek bir kitap.

İnsanlığımı YitirirkenOsamu Dazai · Sel Yayıncılık · 202033,2bin okunma

·

16 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.