Gönlü zengin merhametli millet..
Tüm TV kanallar ortak canlı yayında depremzedeler için bir bağış kampanyası yapıyor.
Çok büyük bağışlar yapan zenginler var ama en değerli bağışlar gönülden ve ALLAH rızası için yapılandır.
Arabadan tutunda oyuncak için biriktirdiği parayı bağışlayan insanlarımız var.
Yorumsuz olarak diyorum ki ALLAH bu milletin gönlüne ve hayrına göre bir gelecek nasip etsin...
Resim 10 dk önceki miktar! Ve çok büyük hızla artıyor umarım yaralar bir an önce sarılır...
Fakiri görünce gönlü daralan müminin imanı zayıf, kalbi dar, aklı kıttır. Fakirler zenginler için en büyük nimettir. Fakir ve yetimler kendilerini hoş tutan kişiler için ilâhî rahmeti çeken bir sebep ve rabbânî azabı engelleyen birer kalkan durumundadırlar. Fakirler cemiyet için bir yük değil, süstür. Onların yeri meclislerin gerisi değil başköşesidir. Onlar kendilerine hizmet edilecek birinci sınıf insanlardır.
~√~
Grenouille yerinde dikiliyor, gülümsüyordu. Daha doğrusu, onu gören insanların gözünde, dünyanın en masum, en sevecen, en büyüleyici, aynı zamanda en ayartıcı gülümseyişiyle gülümsüyordu. Ama dudaklarında dolaşan aslında gülümseme değil, çirkin, alaycı, duyduğu zaferi ve aşağılamayı olduğu gibi yansıtan bir sırıtmaydı. O, dünyanın en pis kokan
Ev kadınlarının emeğini herkes küçümser
Ve yararlı hiçbir şey öğrenmezdi zenginler.
Ben yapıştıran, göz süzenler birer azize olurdu.
Ve boyalar sürünmek çok sevap sayılırdı.
Ama madem, doyulmaz güzellik çürüyecek.
Kıvırcık saçı, düz saçı karlar bürüyecek.
Boyalısı, boyasızı, madem solacak
Ve erkek beğenmeyenler kız olarak ölecek.
Gücümüzü iyi kullanmak kalıyor bize
Ve uysal olmak, aldırmadan kaybettiğimize,
İnan bana güzelim uysallık işe yarar,
Boş çıkınca kibir, naz, çığlık ya da azar.
Güzeller gözlerini yuvarlaya dursun, elbet Görünüş gözü alır, gönlü alan fazilet.
Bir yerde acılara göğüs geren kadın. Bir yerde ne yaptığını bilmeyen erkek. Bir yandan gönlü tüm isteklerinde kalıp küsen çocuk. Kimi yerde kesesi delik kimsesizler. Zaman zaman zenginler kimi vakitte comertler. Kim ne arar ve ne bulur ki bu zamanın dünyasında. İşte bu yaşam kesitidir. Kalbe ihtirası olan geleceğe eser bırakan sessizlerdi. Uğrunda ne çileler ne kederler kim bilir ne sefalar vardı bu devrin çocuklarının yaşamında.
ECMAİN...
BİR HACININ YAKARIŞI...
Sadi Şirâzî anlatıyor:
Bir hacının Harem’deki yakarışını hatırladıkça vücudum titrer. Bu gönlü yaralı Müslüman, yüzünü Kâbe’ye çevirmiş şöyle niyaz ediyordu:
“Esirge beni ey Tanrım, zillet içinde bırakma beni!
İlahi beni bırakma, sen bırakırsan kimse tutamaz elimden. İster lütfunla çağır, ister kapından at, ben başka eşiğe baş koyamam.
Biliyorsun ki biz yoksuluz, zavallıyız. Nefs-i emmarenin zebûnuyuz. Bu azgın nefis öylesine koşuyor ki, dizgini sadece akılla zaptedilecek gibi değil. Kendi gücüyle nefsin ve şeytanın hakkından kim gelebilir? Karınca kaplanla dövüşemez ki!
Ey Allahım!
İlahlığın hakkına, eşsizlik ve benzersizlik sıfatların hürmetine, Mekke’deki hacıların lebbeyk’i hürmetine, Medine’de medfun Ulu Peygamber hürmetine, savaş erlerini kadın sayan kılıçlı mücahidlerin Tekbir’i hürmetine, temiz ihtiyarların ibadeti, taze gençlerin samimiyeti himmetine, bizi o bir nefeslik girdabın içinde, son nefesimizi verirken küfre düşmekten, böylesi utançtan bizi koru Yarabbi!
Rabbim! Beni hakaretle kapından kovma! Çünkü başka kapı aklımdan geçmez. Bilmezlikle birkaç gün kayboldumsa da geldim işte, şimdi kapıyı yüzüme örtme.
Günahkârlığımın utancıyla nasıl af dileyim?
Ey lütfu sınırsız Allah’ım!
Huzuruna yalnız aczimi getirdim. Yoksulum; cürmüme, günahıma bakma. Sen sınırsız zenginsin, zenginler yoksullara yardım eder. Yardımını, rahmetini, affını esirgeme üzerimden…”