Bir tek gözleri hüzünlüydü. Bir tek gözlerle olmaz ki. Var olmanın ve yaşamanın bozgununun şarkısını söylüyorlardı ve bunun farkında değildiler. Bunu hâlâ aşk sanıyorlardı, sadece aşk, kimse gerisini öğretmemişti ki bu cimcimelere. Güya ufacık bir gönül yarasının şarkısını söylüyorlardı! Adını böyle koymuşlar! İnsan gençken ve bilmezken her şeyi gönül yarası sanıyor...
"Bilmem ki nasıl anlatsam;
Nasıl, nasıl, size derdimi!
Bir dert ki yürekler acısı,
Bir dert ki düşman başına.
Gönül yarası desem...
Değil!
Ekmek parası desem...
Değil!
Bir dert ki...
Dayanılır şey değil."
Bilmem ki nasıl anlatsam;
Nasıl, nasıl, size derdimi!
Bir dert ki yürekler acısı,
Bir dert ki düşman başına.
Gönül yarası desem...
Değil!
Ekmek parası desem...
Değil!
Bir dert ki...
Dayanılır şey değil.