Gönül Binicioğlu
@gonulbinicioglu
Öğrenci
16 okur puanı
Ekim 2022 tarihinde katıldı
Okuma Hedefleri
“Sadakat, kişinin kendinde bir kişiye bir yer ayırması ve o yeri hep onun için korumasıdır.”
“Benim yanımda kendin olamayacaksan, hiçbir işe yaramaz.”
Okur Takip Önerileri
“Bitirmek istemiyorum; ama belki de sürdürdüğüm bitmiş bir şeydir.”
“İlişki için belirleyici olan, senin ile benim zamansal olarak ne kadar bir arada bulunduğumuz değil, yaşamsal olarak ne kadara şeyi birlikte geçirdiğimizdir - bununda nicelikle hiçbir ilgisi yoktur.
“Kişi daha kendi varoluşundan kuşkuluysa, nasıl edebilir de gidip öteki kişiyi bilebilir; gerçekten tanıyabilir?”
Sonra, şöyle: “Ama başka yolumuz yok - olmamalı hep bunu denemek; kendimizi de ötekini de, gerçek kılmak…”
“Anılara sonuna dek sadığımdır; insanlara hiçbir zaman öyle olmayacağım.”
“Kişilerden birinin öteki kişinin beklediğini, istediğini, umduğunu, o hiç beklemezken, istememişken, ummazken, gerçekleştirmesi - kendiliğinden ve onun için:
Bir armağan,işte…
“İnsanca özlemler dünyaya uymuyorsa,
bozuk olan dünyadır; insanca özlemler değil…
“İşte tam da buydu aramanın özü bulunamayacağını bilindiği zaman bile, aramak…
“Ve tabi, ‘yürümek’ bu konuda kafamı nasıl bozmuş olduğumu biliyorsun: yürüme- birlikte yürüme…
Daha ulu bir şey bilmiyorum. Sevişmek bile, bütün yakınlığıyla, yüceliğiyle, güzelliğiyle; ama, patlayan ve sönen tutkusuyla, heyecanıyla, doyumuyla, birlikte yürümekten daha üstün değil - hele, bir de birlikte gidilecek bir yer (bir amaç, bir erek) varsa…
Yürüyüş
Ne kavram ama!…
“Sevgi, iki insanın birbirlerinin yüzlerine bakmaları değil, birlikte aynı yöne bakmalarıdır.”
“Senin farkında olmadan bana gösterdiğin o sen, işte, senin ‘içine bakma’ merakını duyduğun ben ile, aynıydı: ikimizin de kendilerimizi içinde gösterebileceğimiz; ötekini de içinde görebileceğimiz, o üçüncü:
İlişki…
“İlişki o iki kişiyi gerektiriyor; ama o iki kişi hiçbir zaman(-pek ender bile dememeli mi?) tam o kişiler olarak gelemiyorlar, giremiyorlar, ilişkiye: herbirinin bir sürü yükü var, taşıması gereken ; bir sürü yüzü var, takınması gereken. Kendi dışındakiler, bir de sahtelikler, geliyor, giriyor ilişkiye.
“Bu kadar şey yaşadıktan sonra, şu ‘yaşam bilgeliği’ denen şeyden bir nebze bile edinememiş olmam ne demeli: garip mi, doğal mı?…
Hep hala çok yalın basit ölçülerle bakıyorum yaşama: doğru-yanlış, haklı-haksız, değerli-değersiz’… Belli noktalarda saçma olduğu ortaya çıkan ölçüler.