Yitirilmiş bir fırsatın hikâyesi
"Birkaç yıl içinde, seni unuttuğum zaman, bu çeşit başka hikâyeler geçince başımdan, aşkın unutuluşu olarak anacağım seni. Unutmanın korkunçluğu olarak düşüneceğim bu hikâyeyi."
Oysa bir insanın ömrüne bir defalığına teğet geçen hikâyeler vardır. Son nefesi duyulur gidişlerin. Dokunamamanın, ses verememenin ve yolculukların en zorlusuna çıkmanın çilesini ağırlar kalp o hikâyelerde.
Her dönem kendi resminin figüranlarını da yaratır. Bir gece uzunluğunda bir ömür kısaca yaşanır bir aşkın gölgesinde. Görecelidir zaman kavramı.
Göğü saran yanık kokusu dolar ilkin insanın ciğerlerine Hiroşima'da. Kimse uyuyamaz gündüz ve gece. Hiroşima' da gece hiç sona ermez.
Tane tane dökülür yüzünden acıya tanık olmanın sefaleti Nevers'de. Son bir sözcük tutunur göz uçlarına adamın ve kadının; "bak nasıl unutacağım seni.."
Savaşlarda ölümlerin önemi büyük, bir ölüm nedir ki?.. Nevers'de kalmış, kaçırılmış bir ölüm fırsatıyla onu bu günkü kadın yapan hayatın tesadüfe dayanmayan iki ortaklaşmış hissin buluşması..
"Sanki orada anladım, bu gün olduğun insan olmaya başladığını"
Gerçek bir çatışmayı yaşamamış, kaybediş anındaki kanı, isi, barut kokusunu duymamış olanlar için ölüm, acı, artık var olmamanın anlamı, gücün yoksunluğu nedir ki?..
Aşkın derinliği ırkçılık tuzağına düşmeden, ırk takıntısından sıyrılınca anlaşılır, der Marguerite Duras. Bir Fransız değildir o ve de bir Japon değildir diğeri. Bir kadın ve bir erkektir onlar. Ayrıntısı olmayanlardan..
Kitap temelde Aydinlanma Humanizmiyle Orta Çağ irrasyonalizmi arasındaki mücadeleden oluşuyor.Tabii bunların yanında sürüyle şey anlatıyor Thomas Mann ama bunların çoğu gereksiz şeyler.Ben bu kitabın dörtte üçünün gereksiz olduğu kanısındayım.1.Dünya savaşı öncesi Humanizim ve İnsan aklına duyulan güvenin sonradan Nazileri yaratacak olması çok
Konu itibariyle ilginç bir sarmala sahip.Ama ben çok aman aman diyerek okuduğum bir kitap olarak belirtmiyorum.Karakterler bir süre sonra çorbaya dönüştü.Kitabi kapatıp analiz etmeye çalıştım,kim kimdi diye.Anlatim, üslup akiciydi.Kitap okumak ta film izlemeye benzer. Görecelidir elbet Yazarı ilk kez okudum.Duygu geçişleri üzerinde çok durulmamış. Yüzeysel olarak betimlenmis.Ben bu ayrıntıya takılırım bu arada. Çünkü okurken hissetmek gerekir diye düşünüyorum.Hayatta herkesin üstünü kapatmaya çalıştığı bir gerçeği mutlaka vardır.Bunun mesajını veriyor kitap.Kitap kapağı bu arada çok hoşuma gitti. Görsellik her kulvarda önemli
Kitabın sonunda bu şarkıdan bahsediyor, bi açıp dinleyeyim dedim ama kesinlikle kitapta en iyi söylüyor dediği kişiden değil, çünkü neden: bu görecelidir.
Kamuran Akkor söyleyince mesela, ben gülerek dinledim, neden beni bırakıp terk edip gittiğini dediği yerde korkak diye bir ses çıktı benden istemsiz.
Yazara aşırı bir hayranlığım yoktu ama bu
Ruh bedenden önce ölebilir mi?
İsteyen direkt ana hikayenin incelemesine geçebilir.
Kitabı ilk açtığımda 23 sayfalık bir önsöz beni karşıladı. Her sayfasını düşünerek okuduğum keyifli bir önsöz. Hatta birçok alıntıyı buradan seçtim. Kitabın Geri kalanını okurken derinliği hissetmemde çok faydası oldu.
Ardından 11 sayfalık trajedi hakkında bir komedi oyunu var. Bu da önsöz
Siz değeriyle yazın, biz hep okuruz..
Her sayfasından neredeyse bir alıntı yapabileceğim kitaba en layığının inceleme yazmak olduğunu düşündüm..
İçeriğinde bir yazarın, yazarken biçimsel ve düşünsel olarak nasıl ilerlemesi hatta yazmadan evvel yazısına nelerle başlaması gerektiğine kadar inmiş olan Schopenhauer klasik sivri diliyle açıklamalarını yapmış.
“…
-Kaç çeşit yazar
