Aynalara küsmüşsün,
birileri küstürmüş seni.
Seni senden mahrum edenlerin sokağından geçmişsin belli.
Buraların insanı böyledir.
Ellerinde mızraklarla çıkarlar sokağa.
Aman ha kaçayım deme,
adımların yavaş ve sessiz olsun, aynı çığlıkların gibi.. Duyan da gören de tek O olsun. Zîra anlayan da tek O'dur zaten..
Anlaşılmayı ümit edebilirsin ama, beklentilerle çıkılan yollar çok yamaçlıdır, çok karanlıktır. Sana ışık tutan bulunur mu zannedersin?
Çölün ortasında bir çiçek düşün. Ölür demem, O istemezse ölmez. Yalnız bazılarının kaderi de kederi de gözünden okunur. Ve nedense o gözler hep okumayı bilmeyenlere denk düşer.. Dedim ya. Buralar böyledir. Bir rüzgar eser ve savurur insanı bir dertten öbür derde. Kiminde bir kaç gün kalır, kimiyle yıllarca oyalanır..
Sonra bir gün oturur o unutulmuş çiçeğin olduğu çölün ortasına. Ona yoldaş olur.
Anısı gelir, acısı gelir hatırına. Yalnızlığı ve yazgısı gelir..
Bu alemi gören sensin
Bu alemi gören sensin
Yok gözünde perde senin
Haksıza yol veren sensin
Yok mu suçun burda senin
Kainatı sen yarattın
Herşeyi yoktan var ettin
Beni çıplak dışar'attın
Ve beklediğim an
Gündoğarken
Biranda mekan değişiyor
Aslında hiç istemediğim biryerdeyim o an
Lakin yapmam gerekenler var
Hatırlatılması gerekenler
Beni çağırıyorlar
Tam kalkarken
- Hüzün, Suret, Sır, Kol Kola Yürür II -
Sevgili Aydos,
"Eğer gözler ruhumuzu gösterebilseydi, gülümsememi gören herkes ağlardı."
Dik Not: Hüznün bir giriş kapısı yoktur çocuk..!
türk erkeğinin hanımına ve aileye verdiği değer dersek de deli dumrul'u gösteririz kardeş.
azrail canını almaya geldiğinde anasından babasından can isteyip de eşinden istemeyen dumrul'dan razıyız yaa. gören gözler için nice ibretler vardır.
Bu Alemi Gören Sensin
Bu alemi gören sensin
Yok gözünde perde senin
Haksıza yol veren sensin
Yok mu suçun burda senin
Kainatı sen yarattın
Her şeyi yoktan var ettin
Beni çıplak dışar'attın