Ne yazayım ki ben şimdi? O kadar çok övülen bir kitap daha. İnsan böyle çok beklentiye girince çok üzülüyor. Yapmayın, etmeyin... Bu kadar abartmayın. Aslında ben oldum olası bizim toplumumuzun bu evlatlar üzerindeki yoğun ilgisina karşı biriyim. Bu sebepledir ki Goriot babanın evlatlarına olan bu zaafına acımaktan çok aptallık olarak değerlendirdim. Evet insan anne baba olarak onlardan kopmak istemiyor, sevgileri çok başka falan filan... Hayat gerçeklerden ibaret, onları biz dünyaya getirmiş olabiliriz fakat hele de büyükten sonra herşeyleri ile ilgilenmek zorunda değiliz. Özellikle de hata yaptıklarında aferin iyi yaptın demek de nedir? Hata da yapsalar onlar evladımız fakat uyarmak ve eleştirmek de bizim görevimizdir. Yanlışlarına yanlış demek bizi kötü, sevgisiz ebeveyn yapmaz. Neyse ne çok uzattım. Demem o ki ah Goriot biraz gözünü açıp nasıl evlatların varmış görebilseydin.
Kitapla ve sevgiyle kalın...
