sonsuz düşünce çukurlarında sonu olan bir merdiven gibiydi varlığın her güzel şey gibi sonu geldi ve düzensizce savrulmaya başladık yine karanlıkların dibine
Bazı şeylerin unutulması, yeni şeylerin öğrenilmesi koşuluyla gereklidir. İnsan beyninde boşluğa yer yoktur. Bazı yıkımların gerçekleşmesi hayırlıdır, ama yerine yenilerinin inşa edilmesi koşuluyla.
İlginç olan, el yordamıyla ilerleyen bu felsefenin, Tanrı'yı gören felsefe karşısındaki kibirli, yukarıdan bakan, acıyan tavrıdır. Adeta bir köstebeğin şu haykırışı duyulur ''Güneşleriyle bende acıma duygusu uyandırıyorlar!''