görkemli bir son
Biliyorum, dünya yakında daha iyi bir yer haline gelecek. Hakan bir sabah gözleri parıl parıl parlayarak gelecek, beni şefkatle kucaklayıp kulağıma her şeyin yolunda olduğunu fısıldayacak. Ney, koparılıp alındığı sazlığa kavuşacak, bu hasretlik bitecek. İşte o mucizevi gün, dostumla topladığımız kozalaklarla dünyayı ateşe vereceğiz.
Sayfa 247
Yalan, ruhunuz artık. Kutsalınız. Yeni zaman tanrınız. İnsanları küçümsemenin en kibirli, en korkak yolu. Ama ne tuhaf, siz bundan zevk alıyorsunuz. Zamana yalan söylenmez, diyecek kimseyi bırakmadınız çevrenizde. Aptallığın görkemli ülkesine vardınız sonunda. Gücünüzü zekâ sanıyorsunuz, şiddetinizi ahlak, cehaletinizi büyüklük.
“Ben bir kişinin ikisi birden olamayacağını, her ikisine de sahip olamayacağını öğrenene kadar, uzun bir süre böyle geçti. Ben bir göçebeyim, bir çiftçi değil. Bir adam ki arayan, elinde hiçbir şey tutmayan: Ben kendimi, benim için puttan başka bir şey olmayan tanrılar ve yasalardan önce cezalandırdım. Bu benim dünya acıları içindeki yanlışım, kederim, karmaşamdı. Kendi kurtuluşuma giden yolda yürümeye cesaret edemeden, dünyanın suçlarını ve acılarını kendi kendime şiddet uygulayarak arttırdım. Kurtuluşa giden yol ne sağa ne sola, kalbinizin ta içine gider ve tanrı yalnız oradadır ve barış yalnız oradadır.”
Sayfa 11
Bu bana acı bir gerçeği de öğretti. Ağlamanın sızlamanın insanlara vız geldiğini, herkesi kendi hesabını yaptığını ve duyguların yalnız masal kitaplarında geçerli olduğunu anladım...Yaşam ne Allah'ın bize verdiği bir armağan, ne değerlendirilmesi gereken güzel bir fırsat, ne de kristal tokmaklarla altın havanlarda dövülen görkemli bir düştü. Bir rezillik,bir aldatmacaydı yalnızca...
Aptallığın görkemli ülkesine vardınız sonunda. Gücünüzü zekâ sanıyorsunuz, şiddetinizi ahlak, cehaletiniz büyüklük…
Sayfa 25 - Kırmızı kediKitabı okuyor