Bizler yalnız olduğumuzda, kitap okuyup manzara isteyerek can sıkıntınızı bir nebze de olsa gideriyoruz ama Şin bunu yapamıyor sadece sessizce duruyor.
Yabancı biri söz konusu olunca yollarınızın ayrılmasıyla beraber her şeyi yitip unutulsa da, kan bağı ile bağlı olduğunuz kişilerin güzel, özlenilen tarafları daha çok hatırlanıyor.
Doğru umut ve doğru arzulara sahip olmadığımız için azarlanıyoruz, peki ama doğru idealin peşinden koşsak, bu insanlar bize destek olup rehberlik edecekler mi acaba?
Ben sabah yer yatağının içerisinde, her zaman karamsar olurum. Gerçekten berbat. Bir sürü çirkin pişmanlık... Hepsi bir anda üşüşerek yüreğimi doldurur, ben de açıdan Kıvrını veririm. Sabahlar eziyettir.
Bu adam bana durmadan ne kadar mükemmel olduğumu gösterip duruyordu. Kendisiyle ilgili basımı döndüren, beni deli eden ve daha fazlasını istememe nedeni olan güzel taraflarını ortaya seriyordu.
Ve bugün bile, o an ne zaman aklıma gelse pişmanlıkla doluyorum ona bakışımda aptalca ziyan ettiğim zamanları düşünüyorum. Onunla geçirebileceğim zamanları.