Başımı koyduğum dizlerine bir sıfat takacağım
Bir ihtimal özgür olacağım
Burnunun ucundan öperim sebepsiz
Ve
Görmeden gözlerindeki cenneti
Vurulurum düşerim önüne
Öpmeden her zerreni....
İki insanın birbirinden hoşlanması, birbirini beğenmesi, görmeden olamaması değil mi sevgi? Bir zaman sonra da geçer gider, ardında bir şey bırakmazdı. Çok kere de bir pişmanlık, bir kin kalırdı geriye...
Gülmek ne kadar yakışıyor yüzüne, yüz hatları işini iyi bilen bir heykeltıraş elinden çıkmış kadar güzel ve düzgün. Ama bu gülümsemeyi görmeden onun bu kadar güzel bir yüze sahip olduğunu fark edemedim.