"Kız, Emine! Koş, pencereye bak, Gulyabani geldi."
Ertem Eğilmez'in "Süt Kardeşler" filmini yaparken esinlendiği romandır. Ana teması aynıdır, ama iki eser de birbirinden farklı şekilde ilerliyor. Kitabı okurken çok eğlendim. Bu kitabı elektriklerin kesildiği bir köy evinde, mum ışığında sesli okumak vardır ya hayali bile içimi fokurdatıyor.
Muhsine'nin hizmetçi olarak gittiği çiftlikte başına gelmeyen kalmadı; zavallı kız neredeyse delirecekti. Nasıl delirmesin? Odasında aniden beliren tüylüler, hem bahçede davul çalarak oynuyorlar hem de havuz başında meclisler düzenliyorlardı. Bir de büyük hanım vardı ki, cinlere karışmış, cin kocası olduğu söylenir; cin elçisiyle cin dilinde konuşacak kadar kendini geliştirmiştir (yazık kadına). Bir de Gulyabani var ki evlerden ırak. Cam gibi parlayan gözleri, üç katlı bina kadar uzun boyu, bir elinde asası, diğerinde tesbihi, uzun sakallı bir yaratık.
Oysa ortada büyük bir oyun varmış.
Başlangıçta korkutucu ve doğaüstü görünen bu yaratıkların, sonradan dünyevi çıkarları olan ve kostümlerin içine gizlenmiş bir grup insan olduğu anlaşılıyor.
Herkesin adını duyunca titrediği, söylemekten çekindiği Gulyabani, çiftliğin kahyasıymış. Çiftlikte bir görünüp bir kaybolan, Avrupa'dan bile ileri seviye şaklabanlık aletleri üretmiş tüylülerin, aslında hanımın yeğeni ve arkadaşları olduğu ortaya çıktı.
Batıl inançların toplum üzerinde güçlü bir etkisi olduğu, insanların kişisel çıkarları ve intikamları için neler yapabileceğini; korkularımızın çoğunun bilinmezlikten ve yanıltıcı algılardan kaynaklandığı, aynı zamanda bilimsel düşünce ve mantığın önemi anlatılmış.
Fısıltılar, Ölüler ve Don Pedro
Bu romanı okurken acaba nasıl anlatsam, üzerine ne yazsam diye kara kara düşündüm. Zira genelde okuduğum romanlara pek benzemiyordu. Pedro Paramo, Juan Rulfo’nun tek romanı. Meksikalı yazar, aynı zamanda senarist ve fotoğrafçıymış.
Romanda birçok farklı anlatım tekniği bir arada kullanılmış. Geriye dönüşler, zaman atlamaları, diyaloglar, iç
''Yazdıkların şiir değilse kalsın”
…
“Aklınla yapayalnız baş başa
Nice alevli geceler geçtin”
…
“Sen sevgileri göğüsle ve ne olur anla”
Cahit Zarifoğlu
Şair Cahit Zarifoğlu ile yaşamları boyunca yolları uzun kesişenlerin kendilerini bahtlı saymaları için çok
esaslı nedenler var. Eğer bu kişiler, şiirin bir Müslüman için yirminci
Günümüzde ne kadar uzağız birbirimize. Ne kadar bihaber yaşıyoruz birbirimizden. Aslında yaşamın hızı arttıkça ve biz o hıza ayak uydurmaya çalıştıkça en çok da kendimizden uzaklaşıyoruz ve zamanla kendimize yabancılaşarak hayatta kalmaya çabalıyoruz.
Bazen diyorum ki ben bu çağın insanı değilim, aslında hangi çağda nerede yaşıyor olursak olalım,
Selamlar.
17 yaşındaki Maşa ile 36 yaşındaki vasisi Sergey'in mutlu görünen mutsuzluğunun hikayesini yazmış bize Tolstoy. Beklediğimden farklı ama bir o kadar da olası bir hikayeydi.
Sergey yaş farkının, yaşanmışlığın ve yaşanmamışlığın yarattığı farkın bilincinde. Ama Maşa daha 17sinde, sadece köy hayatı yaşamış, sakin, dingin bir genç kız. Karşısına ilk çıkan adama yani Sergey'e hissettiği şeyin aşk olduğunu düşünüyor ve aşkı için fedakarlık yapmak istiyor. Şehir hayatına geçiş yapmaları ve sosyetenin, Maşa'nın güzelliğini keşfetmesiyle işler karışıyor tabii. Ben merakla okudum ama söylemeden edemeyeceğim ki çok toy bir Tolstoy kitabıydı.
Kitapla kalın.
İnsan Ya Neden Yaşadığını Bilmeli Ya da Her Şey Saçma!
"Bence insan bir inanç sahibi olmalı ya da bir inanç aramalıdır kendine. Yoksa yaşamı boştur, bomboş... Yaşamak ve turnaların neden uçtuğunu, çocukların neden doğduğunu, yıldızların neden gökte olduğunu bilmemek... İnsan ya neden yaşadığını bilmeli, ya da her şey saçma." (Sf. 46)
İnanç yoksa her şey anlamsız değil mi? İnancı olmayan bir
