Üşüyüp yorgun düştükçe yüreğim
Kendime görünmez sıkıntılar büyütürüm
Ne senin o dilsiz uzaklığın
Ne benim bu rezil gerçeğim...
-Şükrü Erbaş
Bu sefer Milena’dan Kafka’ya....
''Çekingen, korkak, yumuşak ve iyi kalpliydi; ama yazdığı kitaplar zalim ve acılıdır. Onun gözünde dünya, savunmasız insanları parçalayıp yok eden, görünmez iblislerle doluydu.''
(Milena’nın Franz Kafka’yı anma yazısı)
Aşk da tıpkı Elif gibidir. İsminde gizlidir, ama okunmaz. O olmadan da besmele sese gelmez. O her şeyin içindedir ama hiçbir şeyde görünmez. Mevlana
Şehzade Mustafa (1515, Manisa - 6 Ekim 1553, Konya)
ŞEHZADE MUSTAFA MERSİYESİ
I.
Meded meded bu cihânûn yıkıldı bir yanı
Ecel Celâlîleri aldı Mustafâ Han’ı
İmdat! Eyvahlar olsun! Bu cihanın bir yanı yıkıldı;
Zorlasak mı acaba bizim olmayan.
Görünmez bir mutluluğun yollarını.
Her türlü acılarla yılmadan.
Savaşsak mı geleceği kurtarmak için.
EDİP CANSEVER
Tutarsızlık bu.
Ruhum ve duygularım arasında bir tutarsızlık var.Ruhum sabit bir şekilde uçurumun kenarında duran kaya , eskimeden fakat yavaş yavaş küçülmeye mahkum öylece bir kaya.Duygularımsa acımadan dur durak nedir bilmeden o kayaya çarpan öfkeli , hırçın dalgalarç
Yalnız ruhum ve duygularımdan mı ibaret?
Bedenim her dakika gülümserken içimdeki buhranı hapsetmek yok sayarcasına gülmek ; beni tarifi imkansız bir şekilde çürütüyor.Ve bu duygu değişimlerini saklamak artık görünmez olmaya çalışmak kadar zor.