Kentlerde kimler ölü, kimler canlı artık bunu anlamanın hiçbir yolu yok.
Başkasının boynundaki ip, kendi boynunda seğirmiş gibi elini boynuna götürerek oradaki görünmez çizgiyi aldı.
Sayfa 47
"Bir kentte hayran kaldığın şey onun yedi ya da yetmiş yedi harikası değil, senin ona sorduğun bir soruya verdiği yanıttır."
Sayfa 88Kitabı okuyor
hayal edilebilen her şey aynı zamanda düşlenebilir, oysa en beklenmedik rüyalar bile bir arzuyu, ya da arzunun tersi, bir korkuyu gizleyen resimli bir bilmecedir. Kentleri de rüyalar gibi arzular veya korkular kurar; söylediklerinin ana hattı gizli, kuralları saçma, verdiği umutlar aldatıcı, her şey, başka bir şeyi gizliyor olsa da."
Sayfa 87Kitabı okuyor
‘Bir ambar dolusu hüzünle dönüyorsun gittiğin yerlerden’
Sayfa 143Kitabı okuyor
Şunu da düşündüm. Demek öbür taraf tatsız bir yer.
Sayfa 139Kitabı okuyor
Calvino’nun Görünmez Kentler'inden biri olan Leonia’nın sakinleri, eğer sorulsaydı, tutkularının “yeni ve farklı şeylerden zevk almak” olduğunu söylerlerdi. Gerçekten de, her sabah “yeni marka giysiler giyer, son model buzdolabından hiç
açılmamış konserveler çıkarır, en yeni radyodan son dakika şarkılarını dinlerler.” Fakat her sabah, “dünkü Leonia’dan kalanlar çöp arabasını beklemektedir,” dolayısıyla Leonialıların gerçek tutkusunun “kendilerini sürekli kirletip yeniden temizleme zevki” olup olmadığını haklı olarak düşünebiliriz.
Yalan, sözlerde değil şeylerdedir.
Sayfa 106Kitabı okuyor
Ancak hiçbir değerli taşın telafi edemeyeceği mutsuzluk artığını anlarsan elmasın sonuçta kaç kırata ulaşması gerektiğini hesaplayabilirsin, yoksa hesapların daha baştan yanlış olacaktır.
Sayfa 104Kitabı okuyor
‘Bağışla beni efendimiz, er geç o rıhtıma çıkacağım kuşkusuz’ der Marco, ‘ ama dönüp sana anlatamayacağım onu. Böyle bir kent var ve de basit bir sırrı var; yalnız gidişler bilir, dönüşleri bilmez.’
Sayfa 99Kitabı okuyor