PERŞEMBE YAZILARI YENİDEN BAŞLIYOR…
Yaklaşık iki sene önce “Perşembe Yazıları” diye bir yazı dizesine başlamıştım. Altı hafta devam eden altı sayılık bir yazı dizisiydi. Araya hayat memat girdi derken yazıları son vermiştik. Şimdi bu yazılara tekrar başlıyoruz.
Geçmişte okuduğum kitapları tekrar etmeme, hali hazırda okuduğum kitaplara da daha dikkatli odaklanmamı sağlayacak bir
“Yarın öleceksin!” Deseler…
Ölümün olduğunu unuttuğumuz bu dünyada,
Ne çok saçma şeyi dert ediniyoruz kendimize.
“Para!”, “Mal!”, “Mülk...”
“Kırgınlık!”, “Kavga!”, “Gurur…”
“Yarın öleceksin!” deseler; bu kadar rahat tartışabilir miyiz, sevdiklerimizle?
“Yarın görüşürüz, haftaya ararım!”
“Tatilden sonra oradayım…”
Ne basit kurduğumuz cümleler…
Hiç ölmeyecek gibi kibirli ve gururlu yaşıyoruz...
Keşke yarın ölecek gibi, merhametli yaşayabilsek…
Eksilen eksilene...
Ne diyordu şair?
“İnsan insanı; ya tamamlayamadı;
Ya da tam anlayamadı..."
Ölümün olduğunu unuttuğumuz bu dünyada
ne çok saçma şeyi dert ediniyoruz kendimize. para, mal, mülk, kırgınlık, kavga, gurur.. Yarın ölceksin deseler. Bu kadar rahat tartışabilir miyiz sevdiklerimizle? Yarın görüşürüz, haftaya ararım, tatilden sonra ordayım," ne basit kurduğumuz cümleler..
Hiç ölmeyecek gibi kibirli ve gururlu yaşıyoruz, keşke yarın ölecek gibi merhametli yaşayabilseydik.