her şeyini, gençliğini, kuvvetini, sağlığını fikir uğruna feda etmek, herkesin iyiliği için ölmeye hazır olmak ne kadar yüce, ne kadar da mutlu bir kader!
Yaşadığı dünyayla böylesi bir bütünlük sağlamanın muazzamlığına henüz ermişken bir sefilin kaba elleri mi yok edecekti tüm güzellikleri? Tek bir hata mı mahvedecekti ilk kez hissedebildiği bunca yüce ve güzel şeyi?