Gözlerin en bakışında
Bir en deniz,
Ve denizin en gözünde
Bir bakış, o sensin deniz..
O bakışa ben baktım..
Deniz bakışındaydı, baktım
Bakışındaydı gözleri,
Gözlerindeydi deniz.
Böyle mi karşılayacaktın beni
Bakışların böyle mi olacktı
Ne ummuş ne düşünmüştüm? Hani
O şaheser gözlerin dolacaktı
Neler vadetmiştin bana giderken
Gözlerin alev alev yanmalıydı
İçin titreyerek "hoş geldin" derken
Ellerin sevgiyle uzanmalıydı
Gözlerime öyle bakmamalıydın
O harikulâde dakikada elbet
Beni yapayalnız bırakmamalıydın
Bana sonsuz bir ümit vermemeliydin
Karşımda ağlamasan da nihayet
Bir saniye olsun ürpermeliydin
Sa'd b. Ebi Vakkâs Radiyallahu anh'ın, Mekke'ye geldiğinde gözleri görmez olmuştu. İnsanlar koşarak yanına geliyor,her biri ondan kendisine dua etmesini istiyordu. O da herkese dua ediyordu. Onun duası makbuldü. Bir ara Abdullah b. Ebi's Sâib onun yanına gelip "amca sen İnsanlar için dua ediyorsun. Kendin için de dua etsen de gözlerin açılsa olmaz mı?" Dedi. Bunun üzerine Sa'd gülümseyerek: "Oğlum,Yüce Allah'ın benim hakkımdaki takdiri (yani gözümün görmemesi),benim için gözümün görmesinden daha güzeldir. Dedi.