Nasıl insanlarız?
Otogarda otobüs beklerken teyzenin biri geldi. Yer verdim, elimde telefonla uğraşıyorum. Utana sıkıla rica etti. 'bir numara versem arar mısın?' diye. Aradım. Konuşmaya başladı. Kızını aramış. Telefonu olmadığı için kızının bayramını kutlayamamış, kendine dert etmiş bunu. 'Sadece sesini duyayım, bayramını kutlayayım diye aradım. Kusura bakma seni rahatsız ettim.' dedi. İçim acıdı teyzeye. 65 yaşındaymış. Toz konduramıyor kızına. Bana açıklama yapıyor. Şimdi benimle konuşup işinden gücünden olmasın. Bayramını kutlayamadım, günlerdir konuşamadım. Diyor. Teyze bir kaç dakika konuştu diye nasıl mutlu olup bana sarılıp öptü. O an ki hissi anlatamam. Aile en büyük nimet. Kıymetini bilin.