&
zor zamanlardan geçiyoruz. hepimiz tutunacak bir dala, yaslanacak bir omuza ihtiyaç duyduğumuz dönemlerdeyiz. bazen dünyada böyle birilerinin varolabileceği düşüncesi çeliyor aklımı sonra hemen bu düşüncemden sıyrılıp her şeyin acımasız olduğu bu dünyaya dönüyorum. aslında böyle birini aramak bana acizlikmiş gibi geliyor insan neden kendine yetemiyor neden sürekli birinin hayatında olmasını istiyor. arkadaşlarımız, eşimiz, sevgilimiz, ailemiz hepsi bir gün zaten bizi bırakıp gitmeyecek mi, yine kendimizle baş başa kalmayacak mıyız? o halde nedir bu arayış. artık kendi kendimize yetmeyi öğrenmeliyiz. elbette birileri de hayatımızda olacak fakat her zaman yalnız kalabilmeyi kendimize tutunabilmeyi, kendimize yetebilmeyi öğrenmeliyiz.