şimdi arkama dönüp baktığımda fark ediyorum, ne kadar tazeymiş yaralarım. ne kadar hazırmış kanamaya, ne kadar hazırmış kabuk bağlamaya. nasıl da bir çocuk gibi bekliyormuşum dönmeni, dönebilme ihtimalini, dönsen bile her daim hissedeceğim eski seni özlemeyi. aslında nasıl da iyi biliyormuşum dönmeyeceğini, gelsen de içimde koca bir dünya yüküyle yaşayacağımı. ama işte olay da tam şurası, bunlara rağmen neden istedim dönmeni, neden bekledim eski seni, neden istedim sevmeni. ben bilmiyorum. sende bilme. artık seni tanımıyorum. artık beni tanıma
Bitiyor artık ve bunu çok net görüyorum
Hiç kimseyi seninle aynı tutmak olur mu?
Aşk bir keredir bir sonraki aynı yeri bulur mu?
Yürüyerek gidiyorum hiç acelem yok ayrılığa
Seninkisi bitmiş olabilir, benim duygum bir bela