''İnsanlar aşık olduğu kişilerin yanında asla kendileri gibi olamıyorlar, başka biri gibi yani daha güçlü, daha asil, daha cömert daha cesur -ne kadar daha varsa hepsi- görünmek isteyip bunu beceremediklerinden, halleri hareketleri acayipleşiyor, kendin olmayan bir kendinle baş başa kalıyorsun onun karşısında.''
“Müzeyyen,” dedim fısıldayarak, “Müzeyyen, ben ölüyorum.”
“Ölen sen değilsin,” dedi biri. Ukala bir sesti. Niyetinin kötü olmadığını sezdim. Masadaydım. Mum hâlâ yanıyordu.
Derin bir nefes aldım. Saat kaç olmuştu? Yatsa mıydım? Etrafıma baktım, birinin benim adıma karar vermesini bekledim. Boşunaydı. Boş… Boşuna… Boşa… kelimenin sesi