Merhaba Sevgilim
Öncelikle bu mektubum ve diğer mektuplarım ve de bundan sonraki muhtemel mektuplarım için senden özür diliyorum. Insanın, var oluşundan ötürü özrü çok incitici değil mi? Varım. Yok etmeye çalışsan da gitmiyorum. Nefret etmeme uğraşsan da etmiyorum." Senden nefret etmeyeceğim." demiştim sana. Tutabildiğim bir söz oldu.
Merhaba Sevgilim,
Sana yazmak bir şifa oldu bana. Derdin dermanı da şifası da kendisidir. Galiba tam şu anda, rüzgâr penceremi zorlarken ve ben doğacak günden daha şimdiden sıkılmışken, nerden geldiği bilinmez bir ağrının orta yerinde kıvranmaktayım. Ruhsal ağrılarım bitmemişken bu fiziksel ağrı nereden çıktı da kendi canımın bir kıymeti olduğunu
"Sonunu yazamadığım, imkansız bir aşk romanı gibi
Son cümlesini yazarsam son bulmasından korktuğum bir aşkın, sonsuz romanı.
Öyleyse, yazmadığım cümle var oldukça, aşk var olacak."