“Ama ben yine de seninle daha hızlı yol alırdım, demek istedi Martin, güneşin aydınlattığı alanların ve yıldızlara bezenmiş boşlukların sonun gelmediği bir dünyanın, kollarını Ruth’a dolamış, soluk, altın sarısı saçları yüzünü yalarken onunla birlikte sürüklendiği bir dünyanın hayalini kurduğu anda. Aynı anda, sözcüklerin acınacak kadar yetersiz olduğunun farkındaydı.”