.......
Vagonlar geliyorlar sallanarak.
"-Usta!.."
Alaeddin döndü kömürcü İsmail'e
"-Ne var İsmail?"
ÜÇÜNCÜ ŞAHSIN ŞİİRİ
gözlerin gözlerime değince
felâketim olurdu ağlardım
beni sevmiyordun bilirdim
bir sevdiğin vardı duyardım
çöp gibi bir oğlan ipince
Yuva tam onların hizasında, on metre aşağıdaydı. Kayadaki bir yarığa sıkıştırılmış kuru dallardan oluşan büyük bir platformu andırıyordu. Tepesi çanak şeklindeydi ve yeşil yapraklar, yosunlar dizilmişti. Çukur kısmın ortasında iki yavru kartal titrek bacaklarının üstünde duruyorlardı. O kadar küçüktüler ki başlarını güçlükle dik tutuyorlardı. Koca gagaları tüylü gövdelerine göre çok orantısızdı ve içinden çıktıkları yumurtaların kabukları daha uçlarında duruyordu.
"Çok çirkinler, ama aynı zamanda çok da sevimliler. Şu kocaman süt gibi gözlerine bak." Eva güldü, sonra başlarının üstünde çırpılan dev kanatların sesini duyunca korkuyla büzüldü. Önce dişi, sonra da erkek kartal öfkeyle haykırarak, pençelerini uzatmış, yuvalarını ve yavrularını korumaya hazır bir şekilde onlara doğru dalmıştı.
Herkesin gözünde Muhammed (s.a.v) emindi. Muhammed'in gözünde de Hatice emindi. Bu yüzden Allah O'nu gökte Cebrail'e yerde Hatice'ye emanet etmişti. Allah, rasulünü baştanbaşa sevgi olan bir sevgiliye emanet etmişti. O Sevgili ki, dünya ateşindeki serinlik ve selametti. Dikenler arasında güldü. Küfrün ortasında imandı. Ölüler diyarında hayattı. Karanlıklarda parlayan ışıktı. Yerden göğe uzanan eldi. Göğün yere temas ettiği noktaydı.
Aşk Kendini Bulmaktır - İsmail Acarkan
