Ben gülüşüne öldüm, o ölüşüme güldü. Farklıydık işte..
Özdemir Asaf
Herkesten çok güldü. Belli ki acı çekiyordu...
Savaş ve Barış, Lev Tolstoy
Kendi kendine güldü ve düşündü. " Belki de sarhoşum, " diye devam etti; " ama bir kadın yüzünün beni sarhoş edeceği hiç aklıma gelmezdi. "
Sayfa 32 - Zeplin Kitap, 2.Basım 2019, Türkçesi: Elif Kemancı
"Ben sana bir ıhlamur yapayım, bir şeyciğin kalmaz"...
Kahkahalarla güldü depresyonum...
Sayfa 187 - Doğan Kitap
Dost gülüşlü yılanlar, size bile Tünaydın
Sonra güldü. Bütün yüzüne yayılan, açık, temiz, yalansız bir gülüşle güldü. Eski bir dosta güler gibi güldü...
Sayfa 72
Giyin, gidiyoruz diyorlardı.
Seyrediyorduk. Seid Rıza yatağında doğrulmuş,
— Nereye? diye soruyordu Seid.
— Mahkemeye! Cevabını alınca, Seid Rıza güldü:
— Gündüzler, gün ışığı bitti mi? Gece yarısından sonra mahkeme mi olur? Bu saatte ancak asılacak adam yatağından kaldırılır. Asmaya götürmeye geldiğinizi neden gizliyorsunuz, dedi.
Bütün yüzüne yayılan, açık, temiz, yalansız bir gülüşle güldü . Eski bir dosta güler gibi güldü.
Sayfa 68Kitabı okudu
Herkesten çok güldü, Belli ki acı çekiyordu
https://1000kitap.com/yazar/lev-nikolayevic-tolstoy
“Romantizm denilen şey tekrarla pekişir, tekrar da romantizme duyulan iştahı sanata dönüştürür. İnsanın her aşkı ilk ve tek aşkıdır. Arzu nesnesinin değişmesi, arzunun biricikliğini değiştirmez. Yalnızca yoğunluğu artırır. Ömrümüzde en iyi ihtimalle tek bir muhteşem deneyimimiz olur; yaşamın sırrı da bu deneyimi olabildiğin ce çok tekrar etmektir."
Düşes bir an durakladıktan sonra, "İnsan o deneyimle yaralanmış olsa bile mi Harry?" diye sordu.
"Özellikle de yaralanmışsa," diye cevapladı Lord Henry.
Düşes gözlerinde tuhaf bir ifadeyle Dorian Gray'e baktı.
"Siz ne diyorsunuz buna Bay Gray?"
Dorian Gray bir an tereddüt etti. Sonra kafasını geriye atarak güldü.
"Ben her zaman Harry'e katılırım düşes."
"Yanıldığında bile mi?"
"Harry asla yanılmaz düşes. "
"Peki onun yaşam felsefesi sizi mutlu ediyor mu?"
"Ben hiçbir zaman mutluluğun peşinde olmadım ki. Mutluluk kimin umurunda? Ben hep zevkin peşinde oldum."
"Ve onu buldunuz, öyle mi Bay Gray?"
"Çoğu zaman. Olması gerekenden daha fazla."
Sayfa 225 - Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları, 10. Basım, Çev. Didar Zeynep BatumluKitabı okudu
Et rose elle a vécu ce que vivent les roses
Gül, bir güldü ve güller kadar yaşadı
Sayfa 47 - Malherbe
Attila Ilhan 'ın "Güldü mü cenazeye benzerdi" cümlesini kurduğu andayım.
“...Ne yaptın da aşık ettin beni kendine?”
“Bilmem,” diye güldü genç, “sadece sevdim seni. O kadar çok sevdim ki bırak senin gibi capcanlı bir kadının kalbini, taşı bile eritmeye yeterdi aşkım.”
Sayfa 207Kitabı okudu
İlk defa güldü çocuk
Anası, babası bayram ettiler
Yanıldı, büyüdü çocuk
İlk gülüşünü haram ettiler
