Ateşten mürekkeple aşkı telif ettiler,
Bir kızıl güle sarıp bana teklif ettiler.
Sayfa 131Kitabı okuyor
Buz Tutmuş Bir Şafaktı
Adına ağıtlar yüklenen şehir
𝘒atli vacip 𝘴ayıldı çok dönemde
𝘏ep sırtından hançerlendi
Diyarbekir
𝘈ktıkça kan ağladı Dicle
Püskürdü 𝘰̈fkesini Karacadağ
Her gelen hükümdar kavlince
Yasalar, Yarasalar Gece
Karanlığında
Yine de güller yeşerir ki hiçbir
Güle benzemez
Toprakla tohum baş başa
Kaldığında
Sesin ağlamaklı ama kar etmez
Kaç dine inansan ve kaç dili
Konuşsan
imana da inkara da hiçbiri
Yetmez.
Sayfa 59
Küle döndüysen,yeniden güle dönmeyi bekle. Ve geçmişte kaç kere küle dönüştüğünü değil, kaç kere yeniden küllerini arasından doğrulup yeni bir gül olduğunu hatırla.
Sayfa 141Kitabı okudu
Gidene güle güle denir,canımıniçi
Ben sana tutkunum kır çiçeğim...Bülbülün güle dil göktüğü gibi değil benim sana gönül verişim... O sevdanın mahremiyetini düşünmedi hiç... Benim sana olan sevdam, sadece kalbimle şu karaladığım sayfalar arasında... Bülbül sabırsız... Ben seni ve sana olan hislerimi kalbimin derinliklerine gömüyorum... Sarı, mor, eflatun renklerin, yalnızlığımın simgesi... Desenlerin, yüreğime kazıdığım duyguların asilliğini taşımakta. Seni seviyorum yalnızlık çiçeğim...
İnsan sırt sırta verip çalıştı mı ne olmazdı ki! Her işin başı çalışmak. Güle, söyleye, eğlene çalışmak gibi var mıydı?
Sayfa 135Kitabı okuyor
Kader, kısmet demek adetten.
"güle güle, kısmetin bol olsun."
"Kısmet," dedi Mahmut, acı, ağı gibi bir gülüş fırlattı ortaya. "Kısmet ha... Vay kısmet... Yere batsın kısmet..."
Sayfa 78 - YKYKitabı okudu
Bu kötü mülküne ibretle nazar kıl, ey can!
Gafleti eyle heba, hali değildir meydan.
Hani Sultan Süleyman, hani İskender Han?
Sad-hezar ömrü sürur ile geçir sen bir an
Ne güle, bülbüle baki, a gözüm bağ-ı cihan.
Kime yar oldu, istediğince felek-i devr-i zaman.
Çocuk bana tekrar gülümsedi ve biz gitmek üzereyken yanımıza gelip güle güle demek için koluma dokundu. Boğulur gibi oldum ve yeniden koridora çıkana kadar duygularımı kontrol etmekte zorlandım.
