Zülfet UZUN
@gulisaaa
"Hiçbir şey gerçek değildir, her şeye izin verilmiştir." Hasan SABBAH
Lisans
Kocaeli
KOCAELİ
72 reader point
Joined on March 2017
Şu anda okuduğu kitap
Okuma Hedefleri
Sabitlenmiş gönderi
Kendini denize düşmüş farzet. Çabalarsan boğulacağını düşün. Anladın mı? Çabalamak, çırpınmak fena. Tehlikeli. Gözünün önüne getir. Kendini, suyun yüzünde serbest bırak. Daha serbest. Daha serbest. Hiç sıkma kendini. Kollarını, bacaklarını tamamiyle rahat bırak. Korkma. Ben de senin yanında yüzüyorum farzet. Şimdi gözlerinin önüne bulutsuz, masmavi, sakin bir gökyüzü getir. Bulutsuz, masmavi, sakin. Bulutsuz, masmavi sakin... bulutsuz masmavi, sakin... Suyun yüzünde, arkaüstü, bir yatağa uzanmış gibi rahat, kıyıya doğru yüzüyoruz. Anladın mı? Bu emniyeti çırpınmaktan, çabalamaktan, haykırmaktan sakınmaya borçlusun.
Read a book
280 syf.
·
Not rated
Reader Follow Recommendations
Öyleyse sen de kudretinle lanetlen. Kaybolmak istediğinde daha çok görün. Gitmek istediğinde çakılsın ayakların yerine. Git yabancı! Git ki gözlerim kendimi görmesin.
Kesinkes yalan, insanın kendi kendini sevme meselesi, kim uydurduysa. İnsan ancak sevilince öğreniyor kendini sevmeyi.
Belki insanın içinde, kızgın çelikten yapılmış bir Foucault Sarkacı var. İnsan dünyanın belli bir yerinde, belli bir açıyla durmayınca sarkaç kaburgalara çarpmaya başlıyor, göğüs kafesini parçalıyor.
İyi pişmiş yerleri kemirilmiş iki ekmek gibiyiz. İki çiğ hamur parçası. Biri gelip bizi fırına atmazsa gevşeyip şişip çürüyeceğiz. Belli ki biz, acıdan hamur değil yol yapabilen tipleriz.
Sersemlemek iyidir. Zihniniz bulanır, kalbiniz böylece berraklaşır. Yapmanız lazım gelenler ortadan kalkınca, olmanız lazım gelen kadınlar olacaksınız. Etrafınıza bakın. Göreceksiniz ki hayat bizim nefesimizde.
Onunla olmak, tek başına olmadan yalnız olmak gibi.
İnsan, o da eli iyi gelmişse, hayatta kendini bir kere bütünüyle görür. Ömrün gerisi ya o sahneye yeniden kavuşmak için geçer ya da ondan kaçmakla.
Yalnızdık, hatta bazılarımız yapayalnızdık. Koca koca toplumların, ailelerin içinde öyle yalnızdık ki sığınacak bir aşk bulmazsak sanki var olamayacaktık, çünkü aynı anda karşılıklı olarak düşünülmek, hissedilmek, merak edilmek, istenmek öylesine güçlü bir duygu kokteyliydi ki hayatın anlamına ipucu gibiydi...
O kadar sık düş kurduğum halde, ben bile düşleri elimden kaçırdığım boşluklara düşüyorum. O zaman açık seçik görüyorum varlıkları. Sarındığım sis tabakası dağılıyor. Ve gözle görülen tüm sivri köşeler ruhumun etini örseliyor, baktıkça tüm sert şeyler beni yaralıyor, ki sert olduklarını böyle anlıyorum. Nesnelerin görülen bütün ağırlığı, ruhumun içine çöküyor.
Hayatım dayak yemekle geçiyor sanki.
Started reading a book
