Gülnihal,
Bugün varız, yarın yokuz. Gündüzün sonu gece. Aydınlığın sonu karanlık. Ateşin sonu kül. Baharın sonu hazan. Her inişin başı dik yokuş...
Gülnihal
Bildiğim şey yorgun olduğum. Ama aşkın bir adı da yorulmamakmış. Sen benim ayaklarıma hayalinle taş bağladın.
Sayfa 167 - TimaşKitabı okudu
"Ah Gülnihal! Tatlı bir hayal... Gonca gül kokusu... Hoşça kal.. Her şey gönlünce olsun."
Sayfa 118Kitabı okudu
Ne olur gölgende bize de yer ver Gülistan'ında bir gülnihâl olalım Efendim!
Dolaştığın âlemden bir katre gönder ıtrını ebede taşıyan ayağın olalım Efendim!
Mahmud Eren HocamKitabı okuyor
ah, ben bu dünya için yaratılmamışım.
Sayfa 110Kitabı okudu
ölülerden başka kimseye güven yok.
Sayfa 108Kitabı okudu
"Yine bir gülnihal aldı bu gönlümü... Çay bahçesinin Arnavut taşlı zemininde değil de bulutların üstünde etmiştik ilk dansımızı. Düğün son bulup Eskişehir'e gitmek için yola çıktığımızda görmüştüm gurbetin soğuk yüzünü. Babam sigaraları arka arkaya yakıp iç çekiyordu. Ablam yanaklarımdan öpüyor, annem bir yandan ağlayıp bir yandan dualar ediyordu. Değil odamın duvarlarını, annemin yemeklerini, babamın kokusunu, yürüdüğüm yolları, sevimsiz eniştemi bile özleyecektim."
Sayfa 57 - Müzeyyen GünerKitabı okudu
