"Yine bir gülnihal aldı bu gönlümü... Çay bahçesinin Arnavut taşlı zemininde değil de bulutların üstünde etmiştik ilk dansımızı. Düğün son bulup Eskişehir'e gitmek için yola çıktığımızda görmüştüm gurbetin soğuk yüzünü. Babam sigaraları arka arkaya yakıp iç çekiyordu. Ablam yanaklarımdan öpüyor, annem bir yandan ağlayıp bir yandan dualar ediyordu. Değil odamın duvarlarını, annemin yemeklerini, babamın kokusunu, yürüdüğüm yolları, sevimsiz eniştemi bile özleyecektim."
Sayfa 57 - Müzeyyen GünerKitabı okudu
...can verip aldanma yare senden geçer , ölmeye gör.
Sayfa 100 - Halk Kitabevi
Öyle bir hayat ki, hem soluk almakla duruyor hem soluk aldıkça azalıyor!
Bir kez yüzüne baksam, gövdemde ne kadar kan varsa Ateş kesilip beynime toplanıyor.
Bilir misin, insana, hâline ağlayan bir insan görmek ne büyük avunmadır.