Ahmet Cemal ile lise yıllarımda ‘Önce Şairleri Yaktılar’ isimli kitabıyla tanışmıştım ve o kitabın ardından gerçekten fikirlerine ve tespitlerine hayran kalmıştım. Yıllar sonra kitapçıda tekrar aynı isimle karşılaşınca yeni bir kitabını daha okumak istediğimi farkettim. İlk baskısı on sekiz yıl önce çıkmış olan bu kitap yıllar içinde sadece üç baskı yapmış. Bu kadar değerli denemelerin böyle az okunması, kitapta Ahmet Cemal’in bahsettiği okumaya dair sorunların hala güncelliğini koruduğunu gösteriyor. Gerçek bir aydının kaleminden ülkesine dair, yılların yaşanmışlığıyla yazılan bu denemeler ülkemizde yaşayan herkesin okuyup anlaması gereken nitelikte bence. Çok isterdim kendisiyle tanışmayı ama üç yıl önce aramızdan ayrıldı, geride büyük bir düşünce mirası bırakarak, bize de bu mirasa sahip çıkmak düşüyor. Kendisi bir aydının halka inmek gibi bir algısının olmaması gerektiğini sadece yazmakla kalmıyor, gerçekten bu halkın içinden bir aydın olduğunu her denemesi ile kanıtlıyor. Kitapta savunulan her düşüncenin son derece sade bir üslupla anlatılması da insanı yormuyor fakat anlatılanlar elbet fazlasıyla düşündürüyor. Sürekli cümlelerin altını çizmek istediğim, yazılanlar dışında da pek çok konuda fikrini merak ettiğim bu değerli yazar ile bir başka kitabında buluşmak üzere...
