İnsanlar "kötü"yü anlamak ister. Beyhude bir istektir. Kötülük gökkuşağı gibidir. Ne kadar yaklaşırsan o kadar uzaklaşır. Kötü anlaşılamadığı için kötüdür ya zaten!
İnsanı birkaç kalıpla değerlendirerek bir ömür yaşayan aptallar var. Belki rahattır öyle yaşamak ama biraz tehlikeli. Kendilerinin o ince mi ince kalıplarına girmeyen benim gibi insanların ne olduğunu tahmin bile edemezler çünkü.
Bisikletin üzerindeyken içini o güne kadar tanımadığı sonsuz bir özgürlük duygusu doldurmuştu. Hareketlerinden, hızından, yönünden bir tek kendisi sorumluydu. Hayatını da tıpkı böyle yönlendirmek istiyordu,: engelsiz, saçlarını rüzgârda savurarak.