Duygularımızı, derelerde hiç durmadan akan sulara benzetirim. Doğdumuzda o derenin suyu pırıl pırıldır, berraktır. O dereye güzel şeyler atarsanız suyun parlaklığı giderek artar ama hayat hep güzel şeyler yaşamamıza izin vermez. Dereye attığımız her sıkıntı, her kaygı, her üzüntü derenin rengini bulanıklaştırır. Hele ki attıklarınızın içinde bolca acı varsa, su kapkara olur.