Yalan ve ziyan olduk
Gülüşüne ömrümü böldüğüm
Gülümseki kalksın efkarı kalbimin
Yüreğime can gelsin
Ömrüme bahar
Hadi can dediğim
Gülümse
Ben görmesem de hissedeyim.
Gülümse geçer diyorlar
Küfredesim geliyor tutuyorum dilimi
Yutuyorum birini
İçime pek sinmiyor
Yutuyorum kinimi
İçimde sessiz bir yol
Derdim eksilmiyor
Nasıl bi zaman bu doğru kimsenin umrunda değil ama sorsan herkes rap dinliyor
Bir şeyler olduktan sonra
Gözündeki ışık ve gülümse giden
Bir yığın insan kalabalığı doldu etraf
İçinde bir yere sıkışan insanoğluydu
Çaresiz ve hissiz...
Ne diyorduk?
Hayat kısa, affet, yardım et, şükret..
Sev, gülümse, mutlu ol..
Mucize 2 🎥
Karanlıkta bir meczubum; gülümse
Gözlerinden güneşini ver bana
Bazen acı dinmez, bazen de yağmur
Sevgilim gülümse, her şey unutulur
Suskunuz bu akşam üstü
Hasrete yanmışız, neylersin
Şairimizin şu kısacık şiirleri, ne kadar da güzel özetlemiş sünnete ittibanın önemini...
Müjdecim, kurtarıcım, Efendim, Peygamberim!
Sana uymayan Ölçü Hayat olsa Teperim.
***
Kapı kapı bu yolun son kapısı ölümse
Her kapıda ağlayıp o kapıda gülümse!
–Necip Fazıl Kısakürek–
Dikenlerin sonu güzel sanmıştım
Gülü sevmek mi zor gelir dikenine dokunmak mi ben acıyı diken de değil gülde tattım
Ez tenê mam di nav tenêti ya xwe de.
Insan beyni, keşfedilmemiş bir gezegen gibi duruyordu. Keşfedilenler, ne kadar da azdı.
Elinde tutuğu klêşine, "Xezala min, çavreşa min a hêja, mesele ne tu yî, mesele dil û min û mejiyê min e." dedi
Yaşam, fark edilince yaşanır"